اینكه در انسان تمایلات و گرایشاتى وجوددارد كه او را متوجه به اهدافى مى سازد و مى خواهد به دست یابى با آن اهداف خود را تسكین و اطمینان ببخشد نشانه آن است كه باید چنین ملجائى وجود داشته باشد. چون اقتضاى حكمت بالغه الهى این است كه هیچ نیازى را بدون پاسخ نگذارد. آرى اگر انسان احساس عطش و گرسنگى مى كند باید آب و طعامى باشد تا رفع تشنگى و گرسنگى نماید. حال باید دید كه چه عواملى اضطراب او را رفع مى كنند و چه دارویى براى او شفا بخش است و كدام طبیب به درد او عالم مى باشد؟
تردیدى نیست كه روح و حقیقت تعالیم دین به نیازهاى روحى و گرایشات غریزى و فطرى او برگشت مى كند و با جزم و یقین مى توان گفت كه هیچ یك از دستورات دین بى ارتباط با تكامل انسانى او نیست.
«جان و جوهر پاسخ اسلامى به دنیاى متجدد در جهات دینى و معنوى و فكرى زندگى بشر نهفته است. همین جهات است كه كردار بشر و نحوه تلقى او را از جهان پیرامون رقم مى زند. مهمترین پاسخ یك جوان مسلمان و مهمترین گامى كه باید او پیش از هر چیز بردارد این است كه قوت ایمان خود را حفظ كند و اعتمادش را به صدق و اعتبار وحى اسلامى از دست ندهد. دنیاى متجدد به تدریج تباه شده است و در صدد است همه آنچه را كه مقدس و طبعاً دینى است از بین ببرد و بخصوص با اسلام به عنوان دینى كه از نگرش قدسى نسبت به زندگى و قانون الهى در برگیرنده همه افعال و اعمال بشر عدول نكرده است مخالفت دارد. اكثر مشترقان غربى حدود دو قرن به اسلام مى تاخته اند و سعى داشته اند به مسلمین یاد دهند كه دین خود را چگونه بفهمند»(1).

همه این تلاشها بدان جهت صورت مى گیرد كه اسلام چون مسیحیت و یهودیت تحریف نشده و متون واقعى آن در دست است و پاسخ همه معضلات را مى توان در او جست.
در متن و منبع همین دین (قرآن) به مسلمانان تعلیم داده مى شود كه قرآن شفاى همه امراض قلبى انسانهاست قد جاءتكم موعظةٌ من ربكم وشفاءٌ لما فى الصدور. «اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمد و درمان آنچه كه در سینه هاست»(2).

و خداوند، عالِم به سرّ و علن همه موجودات بوده پس تنها طبیب حاذق اوست و قرآن تنها نسخه كاملى است كه با عمل بدان مى توان سلامت كامل را بدست آورد چنانچه على(علیه السلام) فرموده اند: «از قرآن براى بیمارى هاى خود شفا طلب كنید و براى حل مشكلات خویش به آن استعانت بجوئید چه اینكه در قرآن شفاى بزرگترین دردهاست كه آن درد كفر و نفاق و گمراهى است»(3).

و نیز در همین دین تأكید بسیار رفته است به اینكه اطمینان قلبى شما انسانها در گرو یاد الهى است. الا بذكر الله تطمئنّ القلوب «آگاه باشید كه با ذكر و یاد خدا دلها آرامش مى یابد»(4).

پس تنها ملجأ و پناهگاه واقعى، اتصال قلوب به عالم لاهوت و سپردن دل به دست صاحبدل و توجه كامل به خالق قادر است تا اینكه خود را بدان وابسته ببند و از غیر او دل بركند و پاسخ اصلى و برآوردن همه نیاز و فقر خود را در بى نیازى و غناى او یابد و هدایت خویش را در عمل به دستورات و تعالیم او بداند و تعدیل شخصیت و تكمیل انسانیت خود را در انس و آشنایى با تعالیم قرآن و دستورات اسلام جستجو نماید.



.................................................. .........................
1 ـ جوان مسلمان و دنیاى متجدد، ص352.
2 ـ سوره مباركه یونس، آیه 57.
3ـ نهج البلاغه، خطبه 176.

4ـ سوره مباركه رعد، آیه 28.